Καραβάς η ζωή μου...

Πρόσφυγες στην ίδιά μας την πατρίδα· οδυνηρές αναμνήσεις...

    

 

Πρόσφυγας πούσιεν μιαν παθκιάν

Στον τόπο που εγεννήθη

Μιαν καλυβούδαν φτωσιτζιάν

Έσιει καμόν στα στήθη

Που τον καμόν του τραουδά

Πόχασεν το παλάτι

Σαν το πουλλίν που τζιελαδά

Που η φουλιά του εχάθη

 

 

19η ΙΟΥΝΙΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ
____________________________

Ένα μικρό δείγμα της μεγαλύτερης τραγωδίας της προδομένης Κύπρου μας. Καλοκαίρι, Ιούλης 1974. Ο Αττίλας αποβιβάζεται από θαλάσσης στο πέντε-μίλι του Καραβά μας.

Πρόσφυγες στην ίδιά μας την πατρίδα την ματωμένη Κύπρο μας. Πρόσφυγες! Μια λέξη που την είπαμε και την ακούσαμε πολλές αμέτρητες φορές. Ο καθένας από εμάς κουβαλά τον δικό του σταυρό για 38 ολόκληρα χρόνια! Πώς πέρασαν άραγε τόσες μέρες… τόσες νύχτες…

Βάζουμε το χέρι στην καρδιά μας και αφουγκραζόμαστε νιώθοντας πολύ πόνο και στο μυαλό μας ξετυλίγεται η δική μας ιστορία, τα δικά μας βιώματα από τη βάρβαρη τουρκική εισβολή στην Κύπρο μας τον Ιούλη του 1974. Ζήσαμε την κόλαση του πολέμου, τη φωθκιά του θανάτου που θέριζε αθώους αμέριμνους ανθρώπους, νέους, γέρους, παιδιά, εγκύους γυναίκες.

Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες καταγεγραμμένες σε βιβλία, από αυτόπτες μάρτυρες. Σας παραθέτω μία από αυτές:

«Η ζωή μας εδώ στον Καραβά είναι δύσκολο να περιγραφτεί: Οι λεπτομέρειες γεμίζουν βιβλία. Πολλοί χωριανοί μου σκοτώθηκαν από τους Τούρκους εισβολείς μπροστά στα μάτια μας, πολλοί πυροβολήθηκαν εν ψυχρώ, άλλοι ενώ περπατούσαν αμέριμνοι στο δρόμο. Μερικούς από αυτούς τους έθαψα πρόχειρα, χωρίς παπά με άλλους συγχωριανούς μου. Άλλοι έμειναν άταφοι. Φαγώθηκαν από τα πεινασμένα σκυλιά. Αναφέρω μερικούς: Νικόδημος Παφίτης, Φραντζέσκος Χ΄Φραντζέσκου, Ροδού Χ΄Πετρή, Αγριππίνη Σωτήρη, Καλλού Χ΄Γιώρκη, Καλλής Στ. Μόρτη, Πολλυξένη Μιζαρολλή και άλλο πολλοί.» (Μαρτυρία του Νικόλα Παπακωστή στο Κερύνεια, Ιστορία και πολιτισμός, παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έκδοση Δημαρχείου Κερύνειας 1983)

Σκότωσαν την ψυσιή μας, μάτωσαν τα παιδιά μας ανεπανόρθωτα, έσβησαν τα παιδικά τους όνειρα. Μας ξερίζωσαν μας κυνήγησαν, εξαναγκαστήκαμε να πάρουμε τα παιδιά μας και να φύγουμε με τα ρούχα που φορούσαμε, μας αφάνισαν. Έκλεψαν την ζωή μας, το χώμα που μας γέννησε και ανέθρεψε!

Πρόσφυγες παντού! Σε βουνά, κάτω από τα δέντρα, άλλοι φιλοξενούμενοι σε σχολεία, και από συμπολίτες μας, και αργότερα σε ψυχρά αντίσκηνα. Μερικοί έφυγαν για το εξωτερικό, κατατρεγμένοι και καταπονημένοι. Στερέψανε πια τα δάκρυά μας όμως η ψυχή μας αιμορραγεί! Κανένας δεν την βλέπει ούτε την αφουγκράζεται ούτε την νιώθει, μα ούτε που τον νοιάζει, όπως λέει και μια κυπριακή παροιμία: «ξένοι πόνοι, χάχχανα».

Μα, αυτό το αίμα των ψυχών,

ποτάμι έχει γίνει…

Και των νεκρών και ζωντανών!

Το άδικο δεν σβήννει…

Έχομεν ασήκωτον δίκαιον διότι μια εγγυήτρια δύναμις, η Τουρκία, εισέβαλε σε μια ευρωπαϊκή χώρα, την Κύπρο μας! Ε λοιπόν, πού είναι ο ρόλος της Ευρώπης που η Κύπρος μας είναι μέλος; Που είναι το ευρωπαϊκό κεκτημένο δίκαιο; Το διεθνές δίκαιο; Πού είναι τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών; Τι κάνει το Συμβούλιο Ασφαλείας; Και τι ρόλο θα παίξουν τα Ηνωμένα Έθνη στη λύση του Κυπριακού Προβλήματος;

Ελπίζω να μην υπάρξουν δύο μέτρα και δύο σταθμά που πολύ το φοβούμαι. Το κυπριακό είναι πρόβλημα εισβολής και κατοχής και καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το δικαίωμα της ιδιοκτησίας είναι απαραβίαστον! Εμείς οι πρόσφυγες αποφασίζουμε και κανένας άλλος. Είναι το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου. Να φύγουν τα κατοχικά στρατεύματα της Τουρκίας. Να φύγουν οι έποικοι. Μόνον έτσι μπορεί να λυθεί δίκαια το κυπριακό πρόβλημα. Έρχομαι τώρα και ερωτώ κάθε ευρωπαίο πρόεδρο και κάθε ευρωπαίο πολίτη, ερωτώ τον πρωθυπουργό της Τουρκίας και κάθε τούρκο πολίτη, καθώς και όλους τους προέδρους και πολίτες όλων των χωρών και προπαντός της Αμερικής και απανταχού της γης. Σας ερωτώ λοιπόν: Όλοι εσείς αγαπητοί μου, θα δεχόσαστε όλα αυτά τα δεινά; Δηλαδή: Εισβολή και κατοχή στη χώρα σας; Σφαγές, καταστροφές, σκοτωμούς, βασανιστήρια, ατιμίες, λεηλασίες, χλευασμούς, ασέβεια και λεηλασία των εκκλησιών σας; Των ιερών σας;

Ο κατακτητής καταπάτησε, λεηλάτησε, κατέστρεψε την πολιτιστική μας κληρονομιά ελληνική και χριστιανική. Κλάπηκαν πολλοί καλλιτεχνικοί θησαυροί εκκλησιαστικής τέχνης, όπως εικόνες, σταυροί, ιερά σκεύη και άμφια, τοιχογραφίες από βυζαντινές εκκλησίες και μοναστήρια. Επίσης έργα λαϊκής τέχνης από κρατικά μουσεία και ιδιωτικές συλλογές αρπάγησαν και πουλήθηκαν στις αγορές του εξωτερικού ή καταστράφηκαν επί τόπου...


Θα δεχόσασταν σφετερισμό των περιουσιών σας; Διαχείριση των επιχειρήσεών σας από εισβολείς στη χώρα σας; Ψυχική οδύνη, ξεριζωμό;
Μήπως λέω, θα δεχόσασταν όλα αυτά τα δεινά; Λοιπόν αγαπητοί μου βάλτε το χέρι στην καρδιά σας με το βλέμμα σας στον ουρανό και απαντήστε μου.

Είμαι πρόσφυγας από τον κατεχόμενο μοναδικό ΚΑΡΑΒΑ της ΑΔΟΥΛΩΤΗΣ ΚΕΡΥΝΕΙΑΣ της ΠΡΟΔΟΜΕΝΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ ΚΥΠΡΟΥ. Τόσα χρόνια, 38 ολόκληρα χρόνια υποφέρουμε εμείς οι Ελληνοκύπριοι πρόσφυγες. Είμαστε οργισμένοι και αγανακτισμένοι απανταχού της Κύπρου.

Μάλιστα η Τουρκία που θέλει να γίνει και μέλος της Ευρώπης κάθε χρόνο κάνει μεγάλους εορτασμούς πανηγυρίζοντας την ημέρα της Εισβολής του Αττίλα στην Κύπρο μας, με στρατιωτικές παρελάσεις στα κατεχόμενα εδάφη μας, με τυμπανοκρουσίες, διασκεδάσεις, βεγγαλικά, πομπώδεις ομιλίες. Θεέ μου! Τι θράσος! Έλεος! Νιώθω μεγάλη οργή και διερωτώμαι αν όλα αυτά τα βλέπω και τα ακούω μόνον εγώ; Χαίρονται τα δικά μας τα σπίτια, τα δικά μας περιβόλια, πουλούν τα δικά μας οικόπεδα και σπίτια σε ξένους, και εμείς ξεριζωμένοι πρόσφυγες δεν έχουμε από τον ήλιο μοίρα! Δόξα νάχει ο Πλάστης μας!
Η Τουρκία μάλιστα λέει ότι στα κατεχόμενα εδάφη μας επειδή είναι Ευρώπη, έχει το δικαίωμα να πουλά τα σπίτια μας, στα οικόπεδά μας να χτίζει σπίτια και να τα πουλά σε ξένους, Άγγλους… και σε όποιους άλλους θέλει.

Δηλαδή η Ευρώπη υποστηρίζει την Τουρκία που δεν είναι μέλος της και εμάς τους πρόσφυγες που είμαστε Κύπριοι Ευρωπαίοι πολίτες μας έχει γράψει στα παλιά της τα παπούτσια; Τι κάνει η πολιτεία για εμάς; Δεν ακούσαμε τίποτε συγκεκριμένον από κανένα να μας υποστηρίζει, να μας καθοδηγεί, τι πρέπει να κάνουμε τι θα γίνει; Τι θα γίνει για εμάς που ζήσαμε τη φωτιά της εισβολής και της κατοχής; Μας αγνοούν όλοι!

Πολλοί πρόσφυγες δυσκολεύονταν πάρα πολύ να τα βγάλουν πέρα, να στηρίξουν τις οικογένειές τους, που αναγκάστηκαν να πάρουν τη φριχτή απόφαση, δηλαδή να υπογράψουν με το ίδιο τους το χέρι το ξεπούλημα της γης τους, το ξεπούλημα της ψυχής τους, στους βάρβαρους εισβολείς. Από την άλλη, η πολιτεία ενώ ήταν εν γνώσει της όλη αυτή η κατάσταση, δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ, δεν είχε το θάρρος να βγει να μιλήσει δημόσια γι αυτό το φλέγον θέμα, που κατ’ ακρίβειαν έπρεπε να είχε ψηφιστεί νόμος για να μην μπορεί κανένας πρόσφυγας να καταφεύγει στη λεγόμενη επιτροπή των κατεχομένων να ξεπουλά την πατρίδα του και να καταλήγει από θύμα-κατηγορούμενος και χαμένος, αποτελειωμένος.

Τόσα χρόνια, τριανταοχτώ ολόκληρα χρόνια, ο προσφυγικός κόσμος χρειαζόταν την στήριξη της πολιτείας. Κανένας δεν τους άπλωσε χέρι βοήθειας. Μα, «Ο καθένας τα κάρβουνα εις την ποθκιάν του τα τραβά.» Το μόνο που θυμούμαι, ότι πάντα, προεκλογικά, άκουα συνέχεια μια φράση που έλεγε: «Όλοι οι πρόσφυγες στα σπίτια τους. Τα σύνορά μας είναι στην Κερύνεια.»

Μα προς Θεού δεν πρέπει να χαρίζουμε σε κανέναν ούτε τα σπίτια μας, ούτε τη γη μας που είναι ποτισμένη με τον ιδρώτα μας, τον ιδρώτα των πατεράδων και των παππούδων μας. Κοπιάσαμε, γίναμε ένα με τη γη μας, δημιουργήσαμε περιβόλια με όλων των ειδών τα δέντρα. Ζούσαμε στη δροσιά τους, που στις ρίζες τους έτρεχε άφθονο το νερό του κεφαλόβρυσου μας, δώρο ζωής στους πρόποδες του βουνού μας, πατέρα Πενταδακτύλου. Αναπνέαμε την ευωδιά των λεμονανθών, χαιρόμαστε την ομορφιά των ανθισμένων αμυγδαλιών, πορτοκαλιών, μανταρινιών και ότι χωρεί ο νους του ανθρώπου.

Η Λάμπουσα, ο κάμπος μας, ένα μαγικό χαλί από κυκλάμινα, ανεμώνες, μαργαρίτες, δάκρυα της Παναγίας. Ένας επίγειος παράδεισος δεμένος με το σώμα και την ψυχή μας. Χωσμένος στ’ αγριολούλουδα στέκεται ο Άγιος Ευλάλιος με τα καντήλια σβυστά ν’ ατενίζει τη θάλασσα καρτερικός και σιωπηλός. Παραπέρα το μοναστήρι της Παναγίας της Αχειροποιήτου, οπλοστάσιο και λιμέρι του Αττίλα.

Βλέποντας προς το βουνό του Καραβά μας, το εκκλησάκι της Αγίας Ειρήνης, λαβωμένο κι έρημο, τον Άη Γιώρκη τον Σπηλιώτη, την  Αγία Μαρίνα μας, την Παναγία τη Γαλατερούσα, τον προφήτη Ηλία στην κορυφή του Πενταδακτύλου μας, τον Άη Γιώρκη τον Μεζερκώτη στους πρόποδες του βουνού μοναχικά και σκοτεινά, και στο κέντρο του Καραβά μας την Παναγία την Ευαγγελίστρια, που έχει μετατραπεί σε ένα τζαμί του Αττίλα. Τα ξωκλήσια μας του Άη Αντώνη, του Άη Αντριά, βυθισμένα στο σκότος της σκλαβιάς.

Ο τόπος μας κρύβει μεγάλο πόνο! Δεν ξεχνούμε και διεκδικούμε, δύσβατος ο δρόμος και ασήκωτο το χρέος! Λαχταρούμε την Ελευθερία μας, ζούμε με την ελπίδα της επιστροφής! Η δικαιοσύνη δεν χάνεται ποτέ..! 

Αφιερώνεται σ’ όλους τους λεβέντες Κύπριους και Ελλαδίτες, γνωστούς και αγνώστους που έχασαν τη ζωή τους στις μάχες Καραβά-Λαπήθου, Βασίλειας και απανταχού της Κύπρου μας, για να υπερασπίσουν τα πατρογονικά μας εδάφη, να υπερασπίσουν τη Δημοκρατία και την Ελευθερία, που είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ανθρώπου.Αφιερώνεται στους αγνοούμενους και στους καταπονημένους συγγενείς τους. Στους ήρωες εγκλωβισμένους μας και σ’ όλους τους πρόσφυγες του μαρτυρικού μας νησιού της ΚΥΠΡΟΥ. «ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΥΠΡΟΣ», παρακαλώ!


Συρματοπλέγματα σε μάτωσαν πατρίδα

Το αίμα σου ποτάμι αργοκυλά

Του ήλιου σιγοσβήνει η ηλιαχτίδα

κι ο ουρανός με κλάμα σου μιλά




Έλλη Αριστείδου Ιωάννου
ΚΑΡΑΒΑΣ




                                                                                                –—


 

 

Καταστατικός Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών

 

[ όπως κυρώθηκε με τον Α.Ν. 585 της 27/29 Σεπτεμβρίου 1945 : περί κυρώσεως του εν Αγίω Φραγκίσκω υπογραφέντος Χάρτου των Ηνωμένων Εθνών (ΦΕΚ Α΄ 242) και τροποποιήθηκε με το Ν. 4460/1965 «περί κυρώσεως των από 17.12.1963 και υπ΄αριθμ. 1991 Α και Β (XVIII) αποφάσεων της Γενικής Συνελεύσεως του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών «περί τροποποιήσεως ενίων διατάξεων του Καταστατικού Χάρτου των Ηνωμένων Εθνών» (ΦΕΚ 65, τ. Α΄), με το Ν.Δ. 155/1969 «Περί κυρώσεως τροποποιήσεως του άρθρου 109 του Χάρτου των Ηνωμένων Εθνών», (ΦΕΚ 63, τ. Α΄) και με την από 5.3.1973 απόφαση των Υπουργών Εξωτερικών και Οικονομικών «περί εγκρίσεως της τροποποιήσεως του άρθρου 61 του Καταστατικού Χάρου των Ηνωμένων Εθνών», (ΦΕΚ 77, τ. Α΄)].

 

Άρθρον μόνον.- Κυρούται ο εν Αγίω Φραγκίσκω τη 6η Ιουνίου 1945 υπογραφείς Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών, περιλαμβάνων και το Καταστατικόν του Διεθνούς Δικαστηρίου ως και ο υπογραφείς υπό την αυτήν ημερομηνίαν Προσωρινός Διακανονισμός, ων το κείμενον έπεται εν αγγλικώ και γαλλικώ πρωτοτύπω και ελληνική μεταφράσει.

 

 

ΧΑΡΤΗΣ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΕΘΝΩΝ

 

Ημείς οι Λαοί των Ηνωμένων Εθνών, αποφασισμένοι,

Όπως σώσωμεν τας επερχόμενας γενεάς από την μάστιγα του πολέμου, ήτις δίς εις το διάστημα μιάς γενεάς επεσσώρευσεν άφατον θλίψιν εις την ανθρωπότητα,

Όπως διακηρύξωμεν εκ νέου πίστιν εις τα θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου, εις την αξιοπρέπειαν και την αξίαν του ανθρώπου, εις την ισότητα των δικαιωμάτων ανδρών και γυναικών και Εθνών μεγάλων και μικρών,

Όπως καθιερώσωμεν όρους υφ» ούς η Δικαιοσύνη και ο σεβασμός προς τα υποχρεώσεις αίτινες πηγάζουσιν εκ των συνθηκών και άλλων πηγών του διεθνούς δικαίου, δύνανται να τηρηθώσιν και,

Όπως ευνοήσωμεν την κοινωνικήν πρόοδον και καλλίτερα επίπεδα ζωής εντός μεγαλυτέρας ελευθερίας,

Και προς τούτο,

Να είμεθα ανεκτικοί και να ζώμεν εν ειρήνη μετ΄ αλλήλων ως καλοί γείτονες,

Να ενώνωμεν τας δυνάμεις μας προς διατήρησιν της διεθνούς ειρήνης και ασφαλείας,

Να εξασφαλίζωμεν δια της παραδοχής αρχών και της καθιερώσεως μεθόδων, όπως η ένοπλος βία μη χρησιμοποιήται ειμή εν τω κοινώ συμφέροντι και

Να χρησιμοποιώμεν τον διεθνή μηχανισμόν δια την προαγωγήν της οικονομικής και κοινωνικής προόδου απάντων των λαών,

Απεφασίσαμεν να ενώσωμεν τας προσπαθείας ημών δια την επίτευξιν των σκοπών τούτων.

Επομένως αι οικείαι Κυβερνήσεις ημών δι΄ αντιπροσώπων συνελθόντων εν τη πόλει του Αγίου Φραγκίσκου, επιδειξάντων τα πληρεξούσια αυτών ευρεθέντα εν απολύτω τάξει, συνεφώνησαν επί του κάτωθι Χάρτου των Ηνωμένων Εθνών και δια του παρόντος ιδρύουσιν Διεθνή Οργανισμόν όστις θέλει επονομασθή «Ηνωμένα Έθνη».


ΕΔΩ ΚΥΠΡΟΣ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Αλυσοδεμένη και αιματοβαμμένη

 

Εμείς οι ξεριζωμένοι, προδομένοι, αδικημένοι πρόσφυγες της Κύπρου μας, μιας Ευρωπαϊκής χώρας αναμένωμεν εδώ και σαράντα ένα χρόνια να δούμε το φως των Ηνωμένων Εθνών, δηλαδή να μάθουμε επιτέλους για την τύχη των αγνοουμένων μας και να αποκτήσουμε την Ελευθερία μας, επιστρέφοντας με ασφάλεια στες πατρογονικές μας εστίες στα κατεχόμενα χωριά μας που τα καταπατούν και τα κατακρατούν ο βάρβαρος τουρκικός στρατός εισβολής και κατοχής από το 1974. Σαρανταένα ολόκληρα χρόνια!

Έποικοι από την Τουρκία κατοικούν στα δικά μας τα σπίτια, στα περιβόλια μας ανενόχλητοι.

Μήπως όλα αυτά δεν τα γνωρίζουν τα Ηνωμένα Έθνη;

Επίσης, από το 1982 με την ανακήρυξη του ψευδοκράτους, η Τουρκία κάθε χρόνο κάνει μεγάλους εορτασμούς πανηγυρίζοντας την ημέρα της εισβολής του Αττίλα στην Κύπρο μας με στρατιωτικές παρελάσεις στα κατεχόμενα εδάφη μας, με τυμπανοκρουσίες, διασκεδάσεις, βεγγαλικά, πομπώδεις ομιλίες. Θεέ μου! Τι θράσος! Έλεος…

       Και προς τούτο,

                Σ’ όλα αυτά τα Ηνωμένα Έθνη κράτησαν σιωπή ιχθύος.

                Με ποια κριτήρια η Τουρκία περιμένει διακαώς να γίνει μέλος της Ευρώπης; Εκτός όλων αυτών που ανέφερα, δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία που είναι μέλος της Ευρώπης και τώρα μάλιστα παρενοχλεί καθημερινώς την οικονομική αποκλειστική ζώνη της Κυπριακής Δημοκρατίας.

«Εδώ σας θέλω Ηνωμένα Έθνη να τηρήσετε επιτέλους τον δικό σας   καταστατικό χάρτη…»

                Απεναντίας μας μαχαιρώνετε πισώπλατα, θερμοί υπερασπιστές της παρανομίας, γιατί αυτό είναι το συμφέρον σας.

                Φτάνει πλέον, σταματήστε τους πολέμους σ’ όλο τον πλανήτη γη, όπου μικρά παιδιά, γυναίκες, γέροντες, ανάπηροι, καταπονεμένοι λαοί υποφέρουν, σφαγιάζονται καθημερινώς!!!

Όλος ο κόσμος υποφέρει, γιατί εσείς Ηνωμένα Έθνη προσβάλλετε τον δικό σας τον χάρτη, καταπατώντας τα ανθρώπινα δικαιώματα.

 

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Απαιτούμε δικαιοσύνη

 

1. Πρότιστον θέμα η εξακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων μας.

2. Να φύγει ο στρατός κατοχής και οι έποικοι της Τουρκίας από την Κύπρο μας

3. Απαιτούμε οι απανταχού πρόσφυγες της Κύπρου μας, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, να πάμε πίσω στα χωριά μας, στα δικά μας τα σπίτια και στες δικές μας περιουσίες, με πλήρη Ελευθερία και ασφάλεια.

Αυτή είναι η δίκαιη λύση.

Ερωτώ και κάτι τελευταίο: είμαστε μέλος της Ευρώπης!

Η Ευρώπη εκβιάζεται;

 

Αχ μάνα μου!

Το γιόκκα μου σαν άρπαξε

με λύσσα ο Αττίλας

πκιόν η καρκιά μου εσπάραξεν

τζι η γλώσσα μου έν εμίλα

 

Αρπάσσω το παιδάτζι μου

τζιε το σφικταγκαλιάζω

ο Αττίλας με εκλώτσησεν

κλαίω τζι αναστενάζω

 

Γυρίζει το σσιηπέττο του

σκοτώννει το παιδί μου

εμαύρισεν ο ουρανός

                                                                                                       εσφάει η ψυσσιή μου

Έλλη Α. Ιωάννου
3 Μαΐου 2015


Για να προχωρήσετε κάντε κλικ στο πιο κάτω κουτί:


Website Builder